დევნა vs დევნა

უკან მოხედვისას, პრეეტ ბჰარარა იკვლევს კანონის სწორ, არასწორ და იურიდიულად უმნიშვნელო ასპექტებს

Preet Bharara, Preet Bharara us ადვოკატი, Preet Bharara წიგნი Doing Justice,იშვიათად ინდოეთში იურისტები, რომლებიც მუშაობდნენ პროკურორად, წერენ თავიანთ სამუშაო ეთიკისა და გამოცდილების მოგონებებს, როგორც ამას აკეთებს პრეეტ ბჰარარა.

სამართლიანობა: პროკურორის აზრები დანაშაულის, სასჯელისა და კანონის უზენაესობის შესახებ
პრეეტ ბჰარარა
ბლუმსბერის გამომცემლობა
368 გვერდი
499 რუბლი



საჯარო პროკურორები უწყვეტ როლს ასრულებენ წიგნებში და მოქმედებებში კანონის ფორმირებაში, მაგრამ საზოგადოება დიდწილად არ არის ინფორმირებული, თუ როგორ აყალიბებს კანონის ეს უპიროვნო ბიუროკრატები მის მარშრუტებს. და იშვიათად ინდოეთში იურისტები, რომლებიც პროკურორად მუშაობდნენ, წერენ თავიანთ სამუშაო ეთიკისა და გამოცდილების მოგონებებს, როგორც ამას აკეთებს პრეეტ ბჰარარა. შეიძლება ვიმედოვნოთ, რომ ეს ამერიკული მაგალითი ფართოდ არის მიბაძული, მით უმეტეს, რომ ზოგიერთი საჯარო და სპეციალური პროკურორი ამშვენებს ინდოეთის მაღალ სკამს.



დევნის შეხედულების ბოროტად გამოყენება ინდოეთში იმდენად დიდია, რომ წაშლის დევნასა და დევნას შორის არსებულ განსხვავებას. სახელმწიფო ან კავშირის მთავრობა დანიშნავს სპეციალურ პროკურორებს სურვილისამებრ, ხოლო სახელმწიფო პოლიტიკის დირექტივის პრინციპის კეთილგონივრული უგულებელყოფა, რომელიც მოითხოვს სასამართლო ხელისუფლების გამიჯვნას აღმასრულებელი ხელისუფლებისგან (კონსტიტუციის 50 -ე მუხლში) აზიანებს სისხლის სამართლის მართლმსაჯულებას.



ბჰარარა, რომელიც მსახურობდა აშშ -ს პროკურორად ნიუ -იორკის სამხრეთ ოლქში, არღვევს ნორმალურად მყარ და უსაფრთხო ადგილს, როდესაც ამბობს, რომ გარკვეული ნორმები მნიშვნელოვანია. ჩვენი მოწინააღმდეგეები არ არიან ჩვენი მტრები; კანონი არ არის პოლიტიკური იარაღი; ობიექტური ჭეშმარიტება არსებობს; სამართლიანი პროცესი აუცილებელია ცივილიზებულ საზოგადოებაში.

მაგრამ მთელი წიგნი უნდა წაიკითხოთ, რომ ღირსეულად გაიაროთ მანძილი ნორმასა და რეალობას შორის. მაგალითად, დაფარვის პრაქტიკა სამართლიანობისთვის შეუცვლელია. ისტორიები მოსამართლეთა უნარებისა და კომპეტენციის შესახებ ავრცელებს ადვოკატთა ყურძენს, მაგრამ ნახსენები არ არის ნაფიც მსაჯულთა წინაშე; ბრალდებული უხელფასოდ მიჰყავთ სასამართლო დარბაზში; ადვოკატის შეხედულებები დანაშაულის ან უდანაშაულობის შესახებ არასოდეს წარუდგენია ნაფიც მსაჯულებს; ბევრი სხვა დახვეწილი დაფარვა მრავლადაა იმისათვის, რომ თავიდან იქნას აცილებული მიკერძოებული და კორუმპირებული მოსაზრებები ჭეშმარიტების ძიების ინფიცირებისგან და სასამართლო პროცესის მხოლოდ დახურვის მისაღწევად. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, როგორც იუსტიციის ჯერომ ფრანკმა თქვა დიდი ხნის წინ, პროცედურის წესები და მტკიცებულებები ისეა შემუშავებული, რომ უზრუნველყოს ის ფაქტები, რაც მოხდა, არასოდეს შევიდეს სასამართლო დარბაზში; მხოლოდ დასაშვები ფაქტები, ან საუკეთესო მტკიცებულება იმისა, რაც სინამდვილეში მოხდა, აკეთებს.



საპროცესო შეთანხმების სისტემა განაპირობებს სამართლიანობის მოლაპარაკებას და აძლიერებს სათნოების თუნდაც მხოლოდ დაფარვას. ხშირად, როგორც სისტემის ოპონენტები ამბობენ, უფრო მცირე სასჯელს იღებს დანაშაულისთვის, რომელიც არ ჩაუდენია დანაშაულისათვის უფრო მაღალი სასჯელის თავიდან ასაცილებლად, რაც ალბათ ჩაიდინა! მოლაპარაკებული მართლმსაჯულების სისტემის ეს ბრალდება არ შეიძლება დადგეს რომელიმე ინდივიდუალური ადვოკატის კარზე; მაგრამ, რა თქმა უნდა, სისტემის ოპერატიულებმაც კი ლეგიტიმურად უნდა ჩათვალონ კითხვა, ხომ არ იმოქმედებს საპროცესო შეთანხმების სისტემაზე სისხლისსამართლებრივი დევნის დისკრეციაზე.



განსაცვიფრებელ პოლემიკაში, ეკონომისტმა და არასამთავრობო პრაქტიკოსმა იურისტმა, პოლ კრეიგ რობერტსმა და ლოურენს M სტრატონმა (კარგი განზრახვების ტირანია: როგორ მოქმედებენ პროკურორები და ბიუროკრატები კონსტიტუციას სამართლიანობის სახელით, 2000 წ.) აჩვენეს რამდენად საპროცესო შეთანხმება აძლევს პროკურორებს ბრალდებების წარდგენას დანაშაულის არარსებობის შემთხვევაში და, შესაბამისად, იწვევს დევნას, ჩაგვრას და ძირითად თავისუფლებათა სხვაგვარ კონსტიტუციურად დადგენას. მართლაც, დანაშაულის განძიება განზრახ არღვევს კანონის მორალურ ავტორიტეტს და ამცირებს მოქალაქეთა პატიოსან ძალისხმევას კანონის დამორჩილების მიზნით. უფრო მეტიც, ის ანადგურებს იმ უსაფრთხოებას, რასაც კანონი იძლევა და შეუზღუდავი დისკრეცია იქნება მოწვევა ავტორიტეტის მოძალადე და დისკრიმინაციული განხორციელებისთვის ანტიპოლიტიკურ ან არაპოპულარულ პოლიტიკურ თუ სხვა საფუძვლებზე.

მიუხედავად იმისა, რომ ბჰარარა გვაფრთხილებს გამომწვევი პროკურორისგან და ამტკიცებს, რომ ისინი არ არიან კოვბოები ან იარაღით მსროლელები, მას არ აქვს სათქმელი მთლიანად საპროცესო შეთანხმების პროცესის კრიტიკით. თუმცა, ის სრულად აფასებს სრული მონდომებისა და განხილვის აუცილებლობას იმ პირებისათვის, ვინც სისხლის სამართლის გამოძიება და ბრალდება მიწისძვრის მსგავსია. ის სამართლიანად ეწინააღმდეგება იუსტიციის დეპარტამენტის მითითებებს, რომ ბრალდება უნდა წარდგეს… თუ უფრო სავარაუდოა [ეს] გამოიწვევს მსჯავრდებას; ბჰარარა ამტკიცებს, რომ ასეთი ზედმეტი ფოკუსირება გამარჯვებაზე (ან სახის შენახვაზე) ამცირებს მისიას, ამახინჯებს გადაწყვეტილების მიღებას და ძირს უთხრის მხოლოდ პროცესს. ეს არის ზუსტად ის, რასაც საპროცესო შეთანხმების კრიტიკოსები ამბობენ, გარდა იმისა, რომ სანამ ბჰარარა ბოროტებას შემოიფარგლებოდა რამდენიმე დამპალი ვაშლით, კრიტიკოსები მთელ სისტემას ტირანიულად ადანაშაულებენ.



როგორ იცავს ბჰარარა საკუთარი კრიტერიუმებით დისკრეციის განხორციელებაში, თუ არა სისხლისსამართლებრივი დევნის განხორციელებაში? ის იგონებს უტყუარ ორგანიზაციულ კულტურას, რომელიც აფასებს და ხელს უწყობს კოლეგიალური გადაწყვეტილებების მიღებას, რაც არის დამოუკიდებლად, პროფესიონალურად, პატიოსნად და უშიშრად. ამის საპირისპიროდ, საზოგადოებრივი კულტურა დევნას განიხილავს როგორც კორუმპირებულს, შურისძიებას, ძალადობას, ეთნიკურად მიკერძოებულს და პოლიტიკურად დამოკიდებულს. გარკვეული გაგებით, მთელი ეს წიგნი არის ქება -დიდება ორგანიზაციული კულტურისთვის.



როგორც ინდოელი ამერიკელი, ბჰარარა განსაკუთრებით შეშფოთებულია რასისტული მიკერძოებულობის ბრალდებით მაღალი დონის ინდიელებისა და სამხრეთ აზიელების დევნისას. ცხადია, ბჰარარა არ არის ბიძია ტომ და არა მხოლოდ იმიტომ, რომ იგი დაინიშნა ადმინისტრაციის მიერ, რომელსაც პრეზიდენტი ობამა ხელმძღვანელობდა! ის განსაკუთრებით ეკიდება დევიანი ხობრაგადეს საქმეს, რომელიც დაკავებული იქნა და გაშიშვლებული იქნა აშშ-ს მარშალების სამსახურის რეგულარული პროცედურის შემდეგ SDNY- ში. ბჰარარა ახლა გულმოდგინედ წერს: ამის თავიდან აცილება შესაძლებელი იყო და იმის გათვალისწინებით, რომ არავინ მოითხოვდა წინასწარი პატიმრობის შეფარდებას. იყო თუ არა ჩხრეკა და დიპლომატიური იმუნიტეტის უარყოფა (შინაგანი შრომის კანონმდებლობის დარღვევის გამო) კოლეგიალური პროკურორის დისკრეციის სათანადო მონიტორინგი?

მსგავსი შეშფოთება იწვევს რაჯატ გუფტას (McKinsey– ს ყოფილი ხელმძღვანელი, რომელმაც მიიღო ორი წლიანი პატიმრობა ინსაიდერული ვაჭრობისთვის), რომელიც ინტერვიუში აღნიშნავს თავის ბოლოდროინდელ მემუარებს Mind შიშის გარეშე, ამტკიცებს, რომ სანამ პრეტ ბჰარარა საკმაოდ კარგი იყო საჯაროდ ... დაარღვია უოლ სტრიტი, მას არც კი დაუცდია. ახლა ხალხი ამბობს: ”რა გააკეთა მან?” მათ დააჯარიმეს ყველა ბანკი - აქციონერებმა გადაიხადეს ამაში - და აღმასრულებლები, რომლებმაც დაარღვიეს კრიზისი, თავისუფლდებიან თავიანთი დიდი ბონუსებით.



ბჰარარას პროკურორის არჩევანის ხანგრძლივი დაცვა ამბობს, რომ ფაქტობრივად არ არსებობს მტკიცებულება დევნისათვის. იმისდა მიუხედავად, რას ამბობს პრეეტ ბჰარარა, ეს სცენარი, რომელიც კორპორატიულ კაცობრიობას სრულ დაუსჯელობას მისცემს, ყველას გვედევნება დიდი ხნის განმავლობაში.



მწერალი არის სამართლის პროფესორი, უორვიკის უნივერსიტეტი და სამხრეთ გუჯარატისა და დელის უნივერსიტეტების ყოფილი ვიცე კანცლერი